
Του Δημήτρη Δουλγερίδη,
Το Κέντρο Καντονέζικης Οπερας και ένας νέος πανεπιστημιακός τίτλος στην Ακαδημία του Χονγκ Κονγκ είναι τα «όπλα» στα χέρια των παραδοσιακών θιάσων που «κλείνουν» το μάτι προς τη Δύση
Τα 400 sold out του θεάτρου Sunbeam κάθε χρόνο δίνουν ένα μέτρο σύγκρισης για την απήχηση που έχει η καντονέζικη όπερα στο Χονγκ Κονγκ. Ο ίδιος ο θίασος δεν έχει χάσει επί 39 χρόνια τη δημοτικότητά του η οποία, σύμφωνα με τον κυρίαρχο αστικό μύθο, χτυπάει κόκκινο στις γυναίκες μέσης ηλικίας. Αυτές είναι που ξέρουν απέξω κι ανακατωτά τις ιστορίες και τους τυποποιημένους χαρακτήρες των παραστάσεων: αυτοκράτορες και πολέμαρχους, αποφασισμένους τυχοδιώκτες και νεαρές γυναίκες σε ερωτική απόγνωση.
Αυτή όμως είναι η αριθμητική και, αν προτιμάτε, η αισιόδοξη πλευρά του σαραντάχρονου θεσμού. Εν έτει 2011 το Sunbeam βλέπει τον χειρότερο εφιάλτη του που ακούει στο όνομα «υψηλό ενοίκιο» - το πρόβλημα, δηλαδή, που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες ανεξάρτητες ομάδες καλλιτεχνών του Χονγκ Κονγκ. Από το 2009, όταν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου απείλησε τον θίασο με τριπλασιασμό της μηνιαίας ταρίφας, οι παραστάσεις πραγματοποιούνται μόνο χάρη στην κρατική χρηματοδότηση. Αλλά και αυτή έχει ημερομηνία λήξης: το 2012. «Είναι σκληρό αλλά επιβιώνουμε μόνο και μόνο επειδή ανεβάζουμε δεκάδες έργα, ώστε να ισορροπήσουμε τα έξοδα», δήλωσε πρόσφατα στους «New York Times» ο διευθυντής του θεάτρου, Γουόνγκ Κουν Σούι.